خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۰

رفتم که در این منزلِ بیداد بُدَن

در دست نخواهد بجز از باد بُدَن

آن را باید به مرگِ من شاد بُدَن

کز دستِ اجل تواند آزاد بُدَن