یغمای جندقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۸

چه شد که خانه به غیر از شرابخانه ندارم

در این دیار غریبم غریب و خانه ندارم

زمانه مسکنتم داد و خوشدلم که به کویش

پی گدائی از این خوبتر بهانه ندارم

قیاس کن ز دل پاره پاره ضرب خدنگش

درست تر به درستی از این نشانه ندارم

سپاه خط به شبیخون مخزن لب لعلش

کشیده صف چه کنم لشکر و خزانه ندارم

به پای من منویس ای فقیه صادر دستار

که گر سرم بری امکان این سرانه ندارم

به خاکپای سگانت قسم که هیچ تمنا

به غیر سجده بر آن خاک آستانه ندارم

هوای خانه صیاد و دام کرده چنانم

که ذوق گلشن و پروای آشیانه ندارم

خطاب مولی و مهر عوام و سود سبوقه

چه کام ها که ز سالوس زاهدانه ندارم

مرو زمانه فدایت زمان دیگرم از سر

که تا زمان دگر تکیه بر زمانه ندارم

ز درد دل بخراشد خروش ناله یغما

به آنکه گوش به آواز این ترانه ندارم