واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ماده تاریخ » شمارهٔ ۱ - در بنای مدرسه نواب سلطان

در زمان دولت خاقان عهد

آن چراغ افروز شرع مصطفی

شاه دین عباس ثانی، آنکه هست

رایت قانون دین، از وی بپا

۳

از رخ آیینه ایام گشت

صیقل شمشیر او، ظلمت زدا

کرده در گردون دوام دولتش

پنجه خورشید را، دست دعا

شد ز همت، بانی این مدرسه

آن محیط دانش و، کان سخا

۶

پشت دین،«نواب سلطان » آنکه هست

بردرش اهل جهان را التجا

اهتمامش کرد از این محکم اساس

کاخ دانش را، ز رفعت چرخ سا

بهر کسب فیض، توفیقم کشید

دامن دل سوی آن عالی بنا

گفتمش تاریخ جویان کاین کجاست؟

گفت، «درد جهان را دارالشفا»!