واعظ قزوینی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۴۷

از ضعیفی، ناله‌ام حاجت‌رواتر می‌شود

رشته در رشتن ز باریکی رساتر می‌شود

در غریبی می‌فزاید قیمت اهل هنر

کز سفر پیوسته کالا پربهاتر می‌شود

حرص می‌بالد به خود، چون سیم و زر گردد فزون

کف غنی هرچند گردد، دل گداتر می‌شود