نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۶

از کعبه به دیر باده‌کش می‌آرم

وز خاک به سوی شعله غش می‌آرم

کو می؟ که بر آتشم فشاند آبی

کز چشمه زمزم العطش می‌آرم