خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۹

گر باده خوری تو با خردمندان خور

یا با صنمی لاله رخی خندان خور

بسیار مخور ورد مکن فاش مساز

اندک خور و گهگاه خور و پنهان خور