مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۸

زاهد که ز عشق لافد آوازش کو

وز نرگس شوخی دل بیمارش کو

چون فاخته گر شیفته سروقد بست

آواز حزین و ناله زارش کو