مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۹

گیرم که کنم من از مناهی پرهیز

با حکم قضا کر است یارای ستیز

ساقی بکفم نهاده جام لبریز

میگویدم آنگاه که کج دار و مریز