مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۴

طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست

هر جوهر و زر که بد برون داد زپوست

نه فاخته کز مشک خطت وام گرفت

وان مظلمه بازمانده در گردن اوست