مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۸

دریای سرشک دیده پرنم ماست

وان بدر که بر کوه نتابد دل ماست

در حسرت همدمم بشد عمر عزیز

ما در غم همدمیم و غم همدم ماست