مجد همگر » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۹

ای وصل تو اصل دلفروزی

روی تو نشان نیک روزی

وصل تو وفا نکرد لیکن

هجران تو کرد کینه توزی

دل جامه صبر می کند چاک

تا کی تو قبای هجر دوزی

گر چاره وصل می نسازی

بر آتش فرقتم چه سوزی

جز فرقتم از تو روزیئی نیست

آوخ زمن فراق روزی