اگر به سوی من آیی ای مه
ز حال زارم شوی تو آگه
به رحم آید دل تو ناگه
نمایی با من تو لطف و احسان
به دام زلف و به تار گیسو
اسیر کردی تو جان و دل را
به تیغ ابرو نمودی قتل و
کشیدی یکسر به تیغ مژگان