آذر بیگدلی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۹

حرف جورت، همه جا با همه کس خواهم گفت

این حدیثی است که تا هست نفس خواهم گفت!

برد صیادم ازین باغ و ز بیمهری گل

حرفها دارم و در کنج قفس خواهم گفت

تا نماند بسر کوی تو جز من دگری

قصه ی جور تو با اهل هوس خواهم گفت

حال خود، کز پی آن قافله سرگردانم؛

چون بگوشم رسد آواز جرس خواهم گفت

کنم آذر گله از دشمن اگر بینم دوست

نیست گل ورنه دل آزاری خس خواهم گفت