فضولی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۴۲

فضیلت نسب و اصل خارج ذاتست

بفضل غیر خود ای سفله افتخار مکن

بانتساب سلاطین و خدمت امرا

که زایلست مزن تکیه اعتبار مکن

بصنعتی که درو هست شرط صحت دست

مشو مقید و خود را امیدوار مکن

بملک و مال که هستند زایل و ذاهب

اساس بنیه امید استوار مکن

اگر تراست هوای فضیلت باقی

بعلم کوش و ز تحصیل علم عار مکن