فضولی » دیوان اشعار فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۶

محتاج وصال تو که باشد که نباشد

مشتاق جمال تو که باشد که نباشد

دیوانه بکویت ز که آید که نیاید

آشفته حال تو که باشد که نباشد

ای شمع بسان من دل سوخته شبها

گریان بخیال تو که باشد که نباشد

در سجده بت اهل خطا را نکنم عیب

حیران مثال تو که باشد که نباشد

در گلشن حسنست قدت طرفه نهالی

مایل بنهال تو که باشد که نباشد

رخساره بخونابه دل ساخته گلگون

بهر رخ آل تو که باشد که نباشد

تنها تو نه ای غمزه عشق فضولی

در عشق به حال تو که باشد که نباشد