سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۰

ایکه قدرت صد چو گردون آورد

دور گردون چون توئی چون آورد

رأی تو رسمی که آرد در جهان

همچو رویت خوب و میمون آورد

رنگ و بوی خلق و خلقت آسمان

گر نیارد ماه گردون آورد

آتش خشمت که بر کوه اوفتد

همچو لاله سنگ را خون آورد

جان ز جودت زر ناموزون برد

چون نثارت در موزون آورد

گفتم آرد سعی تو تشریف من

کی گمان بردم که اکنون آورد

گرچه بشکستم در این تشریف نیک

زان شکستم نیز بیرون آورد