ای قاعده‌ی بزرگواری
از حزم تو برده استواری
با طوق کفایت تو تقدیر
بر طاق نهد فلک سواری
اندر صف کارسازی ملک
یک مرد نه‌ای که صد هزاری
برنامه‌ی عقل بسم و صدری
در جامه شرع پود و تاری
معروف مهان سرفرازی
مشهور شهان نامداری
مدحی خواندم ظهیر دین را
سرتاسر محض جانسپاری
چون عهد تو در، درست مهری
چون علم تو در، کران عیاری
آیا که زرنگ و بوی تشریف
من برچه‌ام و تو در چه کاری
تا حشر بنای دولتت باد
چون طاق فلک به پایداری