قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۹

ای آنکه خجستگی تو دادی به همای

با من به وفا و مهربانی به هم آی

جادو ننمود هرگز از تو به ابای

ای زر روان و دیده و دل پیمای