قطران تبریزی » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۲۲

ای نیکخوی مردم ای نیک خوی شاه

تو نیکخواه شاه و ترا بخت نیکخواه

اندر میان رزم نمانی مگر بشیر

اندر میان بزم نمانی مگر بماه

هم آلت نبیدی و هم آلت سلاح

هم زینت سرائی و هم زینت سپاه

همچون دل فرشته دلت خالی از بدی

همچون تن ستاره تنت فارغ از گناه

با دولت تو کاه ببالد بسان کوه

با هیبت تو کوه بنالد بسان کاه

آهنگ راه دارد شاه اندرین دو روز

من هیچگونه اسب ندارم سزای راه

من بنده را امید بفضل و سخای تست

گر فضل تو نباشد باز اوفتم ز شاه