قطران تبریزی » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۱۰

اکنون دهند خصمان ای شاه کام تو

واکنون کنند جان جهان را بنام تو

گر تو یکی پیام فرستی بشاه روم

آید بسر بخدمت دارالسلام تو

هستند نامدار تو شاهان این جهان

خوانند خطبه باز به عالم بنام تو

امید دشمن تو بمردان روم بود

تا شه کند رها پسرش را ز دام تو

گردند رومیان ز نهیب تو سر بسر

با آنکسی که هست چنو صد غلام تو

اکنون اگر بکار تو ناید عدو فراز

از بر بنار ماند زخم حسام تو

باشد مقام باقی خیلش میان خاک

چون پشت اسب جنگی باشد مقام تو

تا قلعه ها بود ببر اوستام او

مأمورها بود ببر او پیام تو

هرگز مباد کار جهان جز برای تو

هرگز مباد دور فلک جز بکام تو