جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۲

ای داده مرا به عشق سرگردانی

تا چند ز ما به عشوه سرگردانی

سرگردان شد دلم به سر، گردان شد

تا از چه گرفت این همه سرگردانی