جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۱

ای نام تو بر زبان جانم جاری

همراه توأم به خواب و در بیداری

تا بنده بیچاره خود را آخر

محروم ز لطف خویشتن مگذاری