جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۳

ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده

گرییده چو ابر نوبهارم دیده

روزی بینی در آرزوی رخ تو

چون اشک چکیده در کنارم دیده