جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۰۴

دل را به بوی وصل تو دادیم و می رویم

داغ غمت به سینه نهادیم و می رویم

دل در شکنج زلف تو بستیم و در غمت

خون دل از دو دیده گشادیم و می رویم

گر در غم فراق تو جان می رسد به لب

ما بر امید وصل تو شادیم و می رویم

آبی بر آتش دل ما زن که در غمش

بر خاک راه دوست چو بادیم و می رویم

آبی بر آتش دل ما زن که در غمش

بر خاک راه دوست چو خاکیم و می رویم

تا صیت عشق روی تو در عالم اوفتاد

جان و جهان به یاد تو دادیم و می رویم