جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۷۵

دور از تو دلبرا چه جفاها کشیده ایم

وز طعن دشمنان چه سخنها شنیده ایم

آنها که دیده از غمت ای نور دیده دید

نشنیده ایم از کس و هرگز ندیده ایم

در دور چرخ سفله ز دست حریف هجر

بس جرعه ی جفا که به یادت کشیده ایم

گویی که چیست حاصل عمرت ز عشق ما

دل رفت در پیش طمع از جان بریده ایم

از اشتیاق آن دهن همچو میم تو

چون نون ز بار محنت هجران خمیده ایم

زین بیش خون مردمک دیده ام مریز

کاو را به نار و خون جگر پروریده ایم

ما ذرّه وار در سر بازار مهر یار

شادی به باد داده و غم را خریده ایم

گر دوست یاد ما نکند ما ز مهر دل

بر یاد دوست جامه جان را دریده ایم