جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۱۹

ای سر زلف تو پناه دلم

چیست جز عشق تو گناه دلم

در غم اشتیاق دیدارت

مردم چشم شد گواه دلم

چه شود گر نهی ز روی کرم

شبکی وصل خود به راه دلم

لشگر عشق تو فرود آمد

ناگه ای جان به پیشگاه دلم

تیغ هجر تو در جهان بنهاد

بشکست او به غم سپاه دلم

نفسی گر کشم فرو میرد

شمع چرخ فلک ز آه دلم

شب همه شب خیال طلعت دوست

نقش بندد به کارگاه دلم

خرمن عشق تو به روی جهان

نیک بر باد داد کاه دلم

به سر و جان تو که در دو جهان

نیست جز کوی تو پناه دلم