جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۱۳

آخر این دردم به درمان کی رسد

نوبت دیدار جانان کی رسد

این دل سرگشته ی سودازده

از وصال او به سامان کی رسد

آدم آشفته دل در انتظار

مانده تا پیغام رضوان کی رسد

دل چو بلبل زار و نالان در فراق

تا گل رویش به بستان کی رسد

دیده ی یعقوب بر راه امید

تا دگر یوسف به کنعان کی رسد

دردمند عشق را از باغ وصل

غنچه ای بی خار هجران کی رسد

قصّه جور غم مور ضعیف

تا به درگاه سلیمان کی رسد

بر در وصلش جهانی منتظر

تا غم هجرش به پایان کی رسد

دل فدای عشق او کردم کنون

منتظر تا نوبت جان کی رسد