جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۶۷

در جهان ما دلبری خواهیم کرد

وز جهانی دلبری خواهیم کرد

پای دل در بند غم خواهیم داد

ما نه کاری سرسری خواهیم کرد

گرچه چون مور ضعیفم ناتوان

با پلنگان همسری خواهیم کرد

چون ندارم بی وصالت خواب و خور

با خیالت داوری خواهیم کرد

در فراقت صبحدم در کوهسار

ناله چون کلک دری خواهیم کرد

بر رقیبان حمله ای همچون خلیل

بر بتان آزری خواهیم کرد

بندگی کردیم اگر درخور فتد

بعد از این ما چاکری خواهیم کرد

چون خیالت در جهان بین آمدم

جان و دل را یاوری خواهیم کرد

گریه در شوق رخی همچون نگار

همچو ابر آذری خواهیم کرد