جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۵۸

عشق رویت عقل ما تاراج کرد

نیر چشمت قلب ما آماج کرد

رقعه ای فرموده بودی جان من

تارک سر را به جای تاج کرد

زاهد ار از لعل جان فرسای تو

التماس بوسه ای از باج کرد

لشکر هجرت به ملک جان رسید

شحنه ی وصل تو را اخراج کرد