جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۹۶

نگارا روی تو ماهی تمامست

مهش در کوی تو راهی تمامست

دو ماهم وعده ای دادی به وصلت

فراقت در دلم ماهی تمامست

ز درد هجر آن روی چو گلنار

رخ جانم ز غم کاهی تمامست

دو چشم مست شوخت ای نگارین

به خون بنده بی راهی تمامست

اگر آیینه جانست رویت

به تندی گر کشم آهی تمامست

چو سرو انداز جانا سایه بر ما

کز آن سایه مرا جاهی تمامست

نظر کن بر من بی دل خدا را

که دل دانی نظرگاهی تمامست

ندارد یوسف مصری گناهی

عزیز من ورا گاهی تمامست

دو شاه اندر یکی کشور نگنجد

جهان را گوییا شاهی تمامست