جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۰

مانی قدرت او در دو جهان نقّاش است

او به صورت گری نقش جهانی فاش است

طوطی طبع من خسته ز دریای وجود

به ثنای در توحید تو بس در پاش است

متنفّس نشود از در لطفش نومید

کمترین جانوری بر در او خفّاش است