فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۰

آن روز که ما و دل ز مادر زادیم

دایم ز فشار درد و غم ناشادیم

در لجه این جهان پر حلقه و دام

آزاد ولی چو ماهی آزادیم