فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷۵

عمری به هوس گرد جهان گردیدم

از دشمن و دوست خوب و بد بشنیدم

سرمایه زندگی همین بود که من

با دیده بسی ندیدنیها دیدم