فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۵

آنانکه تو را دو سال یکبار خرند

هر چند گران شوی بناچار خرند

ارزان مفروش خویش را ای توده

چون مردم کم فروش بسیار خرند