ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۲۳ - بیان اینکه اینها همه طلسم است و هرکه آن را بشکند به مقصد می رسد

هان چو مردان بشکن این محکم طلسم

پای بیرون نه ز ملک جان و جسم

جسم را در راه جانان خوار کن

جان به خاک پای او ایثار کن

بند جسم و جان ز بال و پَر گشای

از مضیق شش جهت بالاتر آی

عالمی بنگر سراسر نور پاک

عالمی فارغ ز آب و باد و خاک

عالمی بین گلستان در گلستان

گلستانها سر زده بر لامکان

پرده بَردار از رخ زیبای دل

پرده از رخسار جان آرای دل

پس در آن بین نقشهای بس عجیب

یار بنگر فارغ از بیم رقیب

کشوری بین خالی از دزد و دغل

پاکبازان را در آن جاه و محل

دوستان دستان به دست دوستان

روز و شب با یکدگر در بوستان

دوستانی جمله خالی از نفاق

جملگی را اتحاد و اتفاق

جسمشان از هم جدا جانشان یکی

مقصد و مطلوب و جانانشان یکی

عالمی بین خالی از رنج و تعب

خالی از اندوه و فکر روز و شب

نی عناصر را در آن کشور تضاد

پشه آنجا می‌نبگریزد ز باد

نی کلال جوع و نی ثقل شبع

نی بلای حرص و نی ذل طمع

نی در آن سرمای دی گرمای تیر

نی تعب از بهر کتان و حریر

تا به چند ای جان من در رنج و غم

روزها اندر تعب شب در الم

دل نبگرفتت از آن محنت سرای

نامدی تنگ آخر از این تنگنای