اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۱۸۲

ساقی مرا به باده بیغش چه احتیاج

مهر توام نواخت به آتش چه احتیاج

در کار نیست قوت بازو به صید ما

آنجا که جذبه هست کشاکش چه احتیاج