قاسم انوار » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۶

کسانی که در عشق پرورده‌اند

در آیت درایت طلب کرده‌اند

تو واقف نه‌ای، این حکایت مگوی

به چوگان عرفان توان برد گوی

عزیزان،که راهی به حق برده‌اند

به عدل و به انصاف دل‌زنده‌اند