قاسم انوار » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶۵۷

جراحت دل من تازه کرد دلبر جانی

که هر جدید درو لذتیست وین تو ندانی

پس از مجاورت چاه دید یوسف کنعان

بمصر عالم صورت تجلیات معانی

ترا ز ذوق ملامت خبر کجاست؟ که دایم

رهین نعمت و عزت، قرین امن و امانی

سعادتی که تو داری بوصف راست نیاید

حیات و صحت و عرفان، جمال و جان و جوانی

بکوش تا بشناسی کمال نعمت منعم

رموز دفتر شکرش چنان بخوان که بدانی

اگر تو یوسف جان را ز حبس تن بدر آری

باتفاق عزیزان، عزیز هر دو جهانی

خموش، قاسم، ازین پس بپوش حال درون را

ترا چه شد که همه آه و درد و سوز و فغانی؟