قاسم انوار » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۸۴

من معدن اسرارم، اما بنمی گویم

من ابر گهربارم،اما بنمی گویم

در خانقه صورت در زاویه معنی

من طالب آن یارم،اما بنمی گویم

در آرزوی رویت روزان و شبان دایم

بی خوابم و بیمارم،اما بنمی گویم

آنیست ترا،ای جان،کز تو خجلست اعیان

آن از تو طلب دارم،اما بنمی گویم

من سوز درون دارم، من ساز برون دارم

سرگشته دلدارم،اما بنمی گویم

من عاشق و عیارم، درنورم و در نارم

من قلزم زخارم،اما بنمی گویم

در عشق رخت زارم، سرگشته چو پرگارم

حیران و گرفتارم،اما بنمی گویم

من سالک اطوارم، اندر طلب یارم

جویان و خریدارم،اما بنمی گویم

من شیفته یارم، من واقف اسرارم

من قاسم انوارم،اما بنمی گویم