قاسم انوار » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۷۱

غیر از تو کس دگر نداریم

وز تو نفسی بسر نداریم

ماییم و دلی بهر دو عالم

جز کوی تو مستقر نداریم

گویند که: عشق عار و عیبست

ما خود بجز این هنر نداریم

با عقل معاد آشناییم

این عقل معاش اگر نداریم

ما عاشق جلوهای یاریم

والله که سر سفر نداریم

مالامالست جام توحید

ما باده مختصر نداریم

قاسم ز غم تو بی خبر شد

شاید، که ز خود خبر نداریم