غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۰

گویند جهانیان دورویند، مگوی

گر بد منکوه ور نکویند، مگوی

هر چند که بد زیستم و بد مردم

نیکان پس مرده بد نگویند، مگوی