اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۴۳

ساقی قدحی که هر که بیدار بود

امید حیاتش از لب یار بود

هر کس که حیات جوید از ظلمت دهر

آخر ز حیات خویش بیزار بود