اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۴۰

عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان

زحمت مده ایقریب چون خرمگسان

زنهار منه به خاکپایش دیده

آن نور دو چشم ماست چشمش مرسان