اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۰

جان در غم او نماند و دلشاد شدم

کآزاده ازین خرابه بنیاد شدم

از وسوسه زندگیم قیدی بود

آن وسوسه هم نماند و آزاد شدم