اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۲

از بخل درین سرا کسی میر نشد

از خوردن بیهوده غم پیر نشد

زان رو که نداشت در جبلت کرمی

از بیکرمی عجب که دلگیر نشد