اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۱۵
آصفا، من زر از عسس ببرات
چون ستانم تو باش خود قاضی
از عسس خانه ام خلاصی ده
که بجرمانه هم شدی راضی