اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۰۱

مستحقان کرم مستان حقند ای پسر

زان چو بحر از رحمت حق سینه شان پر در شده

گر ز من این لفظ را باور نداری خود ببین

مستحقان چیست جز مستان از حق پر شده