اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۳۸

دلا، گر گنج میجویی گدای مرد معنی شود

به صورت گرچه از خلق جهان درویش‌تر باشد

ببر از اهل صورت زانکه ناکس مار رنگین است

ملامت بیش باشد هر که با او بیشتر باشد

چو شاخ گل بهنگام تواضع بر زمین افتاد

چو خار آنگه که کار افتد سراسر نیشتر باشد