اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۰۴

ناصح چو دل نماند نصیحت چه فایده

پندم مده به هرزه که تیرم ز شست رفت

چون ماه نو بمهر تو دل صاف کرده ایم

گر صد هزار بار برین دل شکست رفت

اهلی که بر فرشته ز طاعت سبق گرفت

آخر بمهر ماهرخان بت پرست رفت