خط چو مهر گیا تا نموده‌ای ما را
هزار مهر و محبت فزوده‌ای ما را
جفا نموده‌ات اکنون طریق رندی نیست
چنان نما که در اول نموده‌ای ما را
۳
اگر حدیث پری بر زبان ما بگذشت
به جان دوست که در دل تو بوده‌ای ما را
به خنده‌ای که از آن پسته‌دهن کردی
دری ز عالم معنی گشوده‌ای ما را
چه حاجت است که لافیم از وفا چون تو
به صدهزار جفا آزموده‌ای ما را
۶
سگ توییم که از لطف و پاکدامانی
غبار از آینه دل زدوده‌ای ما را
به عشوه گفت که اهلی گر از تو دل بردیم
تو هم به لطف سخن دل ربوده‌ای ما را